Eks

(ang nasa itaas ay isa sa dalawang disenyong ginawa ko para sa pa-contest ng aming

high school batch para sa aming kauna-unahang reunion noong taong 2009. . .) 

Hindi ko na sana ikukwento sa inyo

Naging karanasan ko noong isang Linggo

Ngunit sadyang nasaktan ako...

Nasaling at nasagasaan ang aking Ego

Nagsimba kasi kaming buong pamilya

Punta kami ng mas maaga sa Sharjah (UAE)

Para maupo sa pwestong maganda

At nang mas maintindihan ang sermon at misa

Nang ang manga tao’y papasok na

Mayroong isang babaeng dating ka kilala

“Ka batch ko ‘yan (MHPHS ’94) at kaiskwela”

Inginuso ko sa aking mahal na asawa.

Ang babae’y aking tinitigan

Habang siya’y naghahanap ng mauupuan

Tumitiempong kahit man lang minsan

Aming paningin ay magkabanggaan

Nang siya sa aki’y natingin

Bumuwelo ako upang siya’y batiin

Ngunit sadyang nasaktan ang aking damdamin

Nang ako ay hindi niya pansinin

Hindi niya naba ko natatandaan?

O sadyang nilimot nya na ang nakaraan

Kung saan ako ang kaniyang kopyahan

Pag may exam sa English, Filipino’t Araling Panlipunan.

Sa isang bansang pareho kaming dayo

Hindi naman nais ang kumamay sa kanya’t magbesobeso

Isang simpleng ngiti o simpleng tango

Ang araw ko sana ay kanyang kinumpleto.