Bugbog sarado!

Isang malakas na suntok ang dumampi sa aking balingusngusan, na siyang naging dahilan ng pag sargo ng dugo mula sa aking ilong. Gusto ko sanang bumawi sa buwakanang inang sumuntok sa akin, pero bago pa ako nakalapit sa kanya ay isa na namang malakas na suntok ang aking natamo sa’king batok, na nagmula sa gawing likuran. Napa balikwas ako, lumingap sa paligid nagbabakasakaling makakita ng kahoy o batong pupwede kong ipanlaban sa hindi ko mabilang na kaaway.

Dalawa, tatlo, lima, sa likod, sa harap, kaliwa’t kanan?

Dahan-dahan akong humahakbang paatras nakikiramdam kung sino sa kanila ang muling aatake.

Yung mama kayang naka hubad baro sa may bandang kaliwa? Yung payatot na naka Chicago Bulls na sandong may panget na tato sa balikat? O iyong barker ng biyaheng Rosario Pasig sa kanan ko na mukhang tatlong araw ng walang tulog?

Nagbabalak akong tumakbo nang biglang lumusob patadyak sa akin yung "EX" ng kaklase ko noong high school, si Boy Putok. Bahagya akong naka iwas, ngunit nawalan ng balanse na naging sanhi ng aking pagkakatumba.
Doon na ako nakuyog at walang humpay na nakatamo ng umuulang sipa, suntok, tadyak.

Kahit saan ako lumingon ay iba’t ibang sukat ng kamao at klase ng tsinelas ang nakikita kong parating sa aking mukha at katawan.

Rambo, Beach Walk, Spartan, Alpombra…

Halos pa sarado na ang aking magkabilang mata dahil sa tinatamong gulpi, samahan pa ng hilam mula sa sarili kong dugo at habang patuloy ang bugbugang nagaganap ay pilit kong kinapa ang paligid at muli ay nagbakasakaling maka apuhap ng kahit na anong pupwede kong ipanglaban.

Ngunit sadya yatang kapalaran ko na ang mamatay noong araw na iyon, dahil kahit anong hanap ko at kapa sa paligid ay pulos batong sinlalaki ng bala sa tirador lamang ang aking nadadampot.

Kung pwede ngalang sanang lunukin ang isa sa mga batong iyon at sumigaw ako ng DARNA! Edi sana tapos na. Pero hindi, kahit siguro si Capt. Barbell ay di rin uubra sa lakas ng mga anghit ng gumugulpi sa akin.

Buti nalang at naka toma ako bago naganap ang bugbugan, kung kaya’t naka hiram ako ng tapang at lakas ng loob sa markang demonyo na may halong sabaw ng buko, kaya siguro ang taas ng enerhiya ko ng mga oras na iyon.

Hanggang sa hindi na kinaya ng aking katawan at unti-unti ay pinanawan na ako ng ulirat.

Ang huli ko nalamang naalala ay yung mga mga maliliit na etits noong mga gumulpi sa akin habang nakaikot sila’t iniihian ang nakahandusay kong katawan.

Napaisip nalang ako sa aking sarili… "‘Tangna n'yo may araw din kayo sa akin."

istatus #001

-Yung moment sa "stop light" na mapapalingon ka sa babaeng driver sa kabilang sasakyan at dahan-dahang magtatama ang inyong mga mata…

Habang sarap na sarap ka sa pangungulangot.
superb!


-Nahuli ako ng amo kong nag pe-facebook kaninang oras ng trabaho,

. . . bakit ba kasi na i-LIKE ko yung post, nya?
haisssst.


-Kakatuwa namang makitang active at nakaka 31,856 messages na pala yung FB chat group na ginawa natin last year....

. . . kahit 30,000 doon ay puro "smileys" at "emoticon" lang..


-Don't tell me sa kapal ng make-up mo na iyan,

. . . nahihirapan kapang mag isip ng costume para sa Halloween party.
haller!


-Yung feeling na buwan-buwan nalang candidate ka sa pagiging
"Employee of the Month"

. . . kahit na alam mong 2 lang kayong empleyado sa pinapasukan mong trabaho.


-Pag tinimpla ka ng kape ng milyonaryo mong amo.
o tanungin ka kung gusto mo with milk?

. . . mahihiya kang itanong kung Holiday ba sa Lunes.

Mga ilang status na naipost ko sa FB na sa tingin ko ay worth sharing din sa aking blog.
Lahat nga pala ito ay naisip ko lang at hindi ko pinulot o ginaya sa iba. Pero.. baka meron narin naman nag post o gumawa ng mga ilan dito na nauna sa akin (di ako sure), but as i said, lahat iyan ay naisip ko lang at wala akong pinag-gayahan.